SEVMEK VE SEVİLMEK BİR İHTİYAÇTIR

​

     İnsan, maddi ve manevi yönü olan bir varlıktır.Bu sebeple de onun hem maddi hem de manevi ihtiyaçları vardır. Yemek, içmek, giyinmek, barınmak vb. insanın maddi ihtiyaçlarındandır. Yalnızca maddi ihtiyaçlarını karşılamak onun mutlu olması için yeterli değildir.Bunun yanı sıra insanın manevi ihtiyaçlarının da karşılanması gerekir.İnanmak,ibadet etmek,yüce bir varlığa sığınmak,bağlanmak,güvenmek vb. de insanın manevi ihtiyaçlarındandır.Manevi ihtiyaçların en önemlilerinden biri de sevgidir.İnsanın,mutlu olabilmek için sevmeye ve sevilmeye ihtiyacı vardır.Sevmeyen, başkaları tarafından sevilmeyen insan ne kadar varlıklı ve sağlıklı olursa olsun mutsuz, huzursuz olur. 

      

​

         SEVGİ

     insanı bir kimseye ya da şeye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten içsel duygu, sevme duygusu. Sevgi, kişiyi bir şeye veya bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygudur. Sevmek ve sevilmek, insanda yaratılıştan vardır. Yeni doğan bir bebeğin annesine ve çevresindekilere yakınlık duyması bunun bir göstergesidir.

Sevginin yaşamımızda önemli bir yeri vardır. Hepimiz sevmek, sevilmek ve ilgi görmekten hoşlanırız. Sadece biz insanlar değil, çiçekler ve hayvanlar da sevgiyle büyür ve gelişir. Sevmek ve sevilmek, insanların yaşama daha iyimser bakmalarını ve mutlu olmalarını sağlar.

Peygamberimiz Hz. Muhammed de cennete giden yolun sevgiden geçtiğini belirterek şöyle buyurmuştur: “İman etmedikçe cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe de tam iman etmiş olamazsınız...”

 

Sevdiklerimize sevgimizi değişik şekillerde gösteririz. Kardeşimizi öper, anne-babamıza sarılır, arkadaşlarımıza gülümseriz. Annemiz, babamız, kardeşlerimiz ve arkadaşlarımız tarafından sevilmek hoşumuza gider. Bundan mutluluk duyarız. Biz de sevdiklerimizin üzülmesini istemeyiz.

Sevgiyi dostluk ve kardeşliğin temeli olarak gören Atatürk bu konuda şöyle demektedir: “İnsanları mutlu edecek tek vasıta, onları birbirine yaklaştırarak, onlara birbirini sevdirerek, karşılıklı maddi ve manevi ihtiyaçlarını karşılamaya yarayan hareket ve enerjidir.”

Atatürk insan sevgisine önem vermiştir. İnsanların kin ve nefretten uzaklaşacak şekilde eğitilmelerini istemiştir. Atatürk’ün barışa verdiği önemin temelinde de insan sevgisi yer alır. “Yurtta barış dünyada barış için çalışıyoruz.”2 sözüyle de evrensel barışa verdiği önemi belirtmiştir.

Hiçbirimiz sevgisiz bir ortamda bulunmak istemeyiz. Çünkü sevgi, hayatı anlamlı hâle getirir. Sevgi olmazsa hayat sıkıntı ve sorunlarla dolu bir hâl alır. Sevgiye ihtiyacı olmayan hiçbir varlık yoktur. Çünkü sevgi, tüm canlıların yaşam kaynağıdır.

​

       SEVGİ ALLAH'IN BİZE VERDİĞİ BİR NİMETTİR

​

      Sevgi bir nimettir; çünkü kendimizi, ailemizi, diğer insanları, hayvanları, vatanımızı ve yaratıcımızı sevgi sayesinde severiz. Sevgi başkalarına karşı anlayışlı olmamızı ve yardım etmemizi sağlar. Kendisini seven insan kendisine karşı görev ve sorumluluklarını yerine getirir. İnsanların dostça ve kardeşçe ilişkiler kurmaları sevgi sayesinde olur. 

Allah, varlıkları sadece yaratmakla kalmamış, yaşamlarını sağlıklı bir biçimde sürdürebilmeleri için her türlü imkânı da var etmiştir. Örneğin, insanların ve diğer canlıların beslenebilmeleri için çeşit çeşit ürünler yaratmıştır. Bu ürünlerin yetişebilmesi için de doğaya devamlı bir canlılık vermiştir. Yaşayabilmemiz için havayı ve suyu yaratmıştır. Bütün bunlar, Allah’ın, yarattığı varlıkları sevdiğini gösterir.

   Yüce Allah, sevgi duygusu vermemiş olsaydı, anne-babamız bizi sevmeseydi, sağlıklı bir şekilde büyüyüp gelişemezdik. Sevgi olmadan kardeşlerimizle ve arkadaşlarımızla iyi ilişkiler ve dostluklar kuramazdık. Birlikte mutlu ve huzurlu olarak yaşayabileceğimiz topluluklar oluşturamazdık.

     Allah'ın verdiği sevgi nimeti sayesinde kendimizi, anne-babamızı, diğer insanları, çevreyi, doğayı, vatanımızı ve Yaratıcımızı severiz. Kendimiz, çevremiz ve yaşamla daha barışık duruma geliriz. Sevgi sayesinde ailemizle, arkadaşlarımızla birlikte olmaktan zevk alır, mutluluk duyarız. Doğayı ve canlıları sever, onları koruruz. Tüm varlıklarla olan ilişkilerimizi sevgiyle kurar ve güçlendiririz. Bütün bu nedenlerden dolayı sevgi duygusunu yaratıp bizlere verdiği için Allah'a teşekkür etmeliyiz.

   Sevgi nimeti Kur’an-ı Kerim’in bir ayetinde şöyle belirtilir: “... Aranızda sevgi ve şefkati var etmiş olması, onun (varlığının ve kudretinin) delillerindendir...” 

​

        ALLAH YARATTIKLARINI SEVER

   

        Allah yarattıklarını sever. Örneğin,

       Allah, evreni ve içinde bulunan varlıkların hepsini en güzel bir şekilde yaratmıştır. Sevmeseydi yaratmazdı veya güzel yaratmazdı. Bizim yaşamımızı devam ettirebilmemiz için gerekli olan her şeyi yaratmıştır. Allah'ın verdiği nimetlerle yaşamımızı devam ettirmekteyiz. Allah'ın, yarattıklarını sevdiğini bildiren güzel isimleri vardır. Bunların içinde en çok bilinenleri “Rahman” ve “Rahim” isimleridir. Bu iki isim seven, koruyan, esirgeyen, bağışlayan ve acıyan anlamlarına gelir. Bu isimlerin dışında Allah'ın sevgi ve rahmetini ifade eden daha birçok ismi vardır. Sevmek, Allah'ın özelliklerindendir. Yarattıklarına sevme duygusunu vermesi de bunun bir göstergesidir.

      İnsanların ve diğer canlıların birbirini sevmesi de Allah'ın yarattıklarını sevdiğini gösterir. Çünkü sevgi duygusunu yarattıklarına veren yüce Allah’tır. Canlılar, dayanılması zor olan birçok duruma sevgi sayesinde göğüs gererler. Bizleri yetiştirirken anne-babalarımızın pek çok zorluğa katlanıp göğüs germesi, bize olan sevgilerinin bir göstergesidir.

       Allah'ın bize olan sevgisini kazanmamız, iyi insan olmamıza bağlıdır. Allah kendisine inananları, iyi ve yararlı işler yapanları daha çok sever. Kur’an-ı Kerim’de, “...Allah, iyilik edenleri sever.” buyrulmuştur. Allah'ın insanlara iyilik ve doğruyu açıklamak için gönderdiği peygamberler de insanları Allah'a inanmaya ve yararlı işler yapmaya çağırmışlardır. Peygamberler bizzat kendileri ahlaklı ve erdemli davranışlarda bulunarak bizlere örnek olmuşlardır. Tüm varlıkların sevilmesi gerektiğini, kendileri yaşayarak insanlara göstermişlerdir. Peygamberimiz de canlılara zarar verecek davranışlarda bulunmamış, bulunanlara da karşı çıkmıştır. Tüm canlılara iyi davranmanın sevap olacağını bildirmiştir.  

​

       DOSTLUK VE KARDEŞLİĞİN TEMELİ SEVGİDİR

​

      İnsan sevdiği kişinin iyiliğini kendi iyiliğinden bile öne alabilir ve bu uğurda her türlü zorluğa katlanabilir. Annenin çocuğuna duyduğu sevgi bunun en güzel örneğidir. Ama sevgi olmaksızın fedakarlıkta bulunmak kolay değildir. Sevemeyenler dostça, kardeşçe ilişkiler kuramazlar. “Müminler ancak kardeştirler, Ey Allah'ın kulları kardeş olunuz.” (Hucurat suresi / 10) “Hiçbiriniz kendisi için arzu ettiğini kardeşi için de arzu etmedikçe iman etmiş olmaz”      (Buharı, İman, l) 

    İnsanlarla dost olmak, sırlarımızı paylaşmak, iyi ve kötü günlerimizde birlikte olmak arzusu, içimizde vardır. Sıkıntılarımızı, üzüntülerimizi ve dertlerimizi dostlarımıza açar, mutluluklarımızı da dostlarımızla paylaşırız.

       İnsan sıkıntılı zamanlarında veya bir kötü durumla karşılaştığında kendisini teselli edecek, sıkıntısına ortak olacak birisini arar. Mutlu ve sevinçli anlarında, güzel ve başarılı işlerinde kendisiyle birlikte olacak, bu güzelliği kendisiyle paylaşacak bir dosta ihtiyaç duyar.

      Sevgi sayesinde çiçekleri, kuşları ve tüm doğayı koruruz. Sahip olduğumuz iyilik ve güzellikleri sevgi sayesinde diğer varlıklarla paylaşırız. Mesela, her birimizin evinde kedi, köpek ve kuş gibi canlılar bulunabilir. Bu canlıların yemlerini ve sularını zamanında düzenli olarak veririz. Çünkü onları severiz. Nitekim Hz. Ali “(Allah’ın yarattıklarına) merhamet et ki, (Allah tarafından da) sana merhamet edilsin.” diyerek canlılara iyi davranmamızı öğütlemiştir. Cafer-i Sadık da bir kediyi susuz bırakarak onun ölümüne neden olan bir kadının Allah’ın azabına uğrayacağını söylemiştir.

      Bahçemizdeki ağacı ya da saksıdaki bir çiçeği sulayıp bakımlarını yapmaya özen gösteririz. Hasta bir insanı iyileştirmeye çalışmak, onu tedavi etmek, gerektiğinde ona kan vererek hayatta kalmasını sağlamak da sevginin bir sonucudur. Bütün bunlar gösteriyor ki bir şeyi yapmak, meydana getirmek ve korumak, sevgiden kaynaklanmaktadır. Temeli sevgiye dayalı olan arkadaşlık ve dostluklar daha uzun ömürlü, daha içtendir. Dostluklarımızın ve arkadaşlıklarımızın kalıcı ve devamlı olabilmesi için onlara karşı güler yüzlü, hoşgörülü ve affedici olmalıyız.

​

​

               İSLAM DİNİ DOSTÇA VE KARDEŞÇE YAŞAMAYI ÖĞÜTLER

​

        Müslümanlar bir vücudun organları gibi olmalıdırlar. Vücudun bir organı rahatsızlanınca diğerleri de rahatsızlanır. Aynı şekilde birimizin sıkıntısı hepimizin sıkıntısı olmalı ve birbirimize yardım etmeliyiz. Onların dertleriyle dertlenmeli ve üzüntülerini paylaşmalıyız. Sevinçli günlerinde yalnız bırakmamalı, sevinçlerine ortak olarak daha mutlu olmalarını sağlamalıyız. “Yaratılanı severiz, yaratandan ötürü.” (Yunus Emre)

        İnsanlar, toplu hâlde yaşamlarını sürdürürler. Toplumsal yaşamın kendine özgü kuralları vardır. Bu kurallara uyulmazsa bireyler sıkıntı çeker, mutsuz olurlar. İslam dini, mutlu ve huzurlu olmaları için insanların toplumda dostça ve kardeşçe yaşamalarını öğütlemektedir. İslam dininin bu öğütlerinin başında insanların birbirlerini sevmeleri gelir. Peygamberimiz, “…Ey Allah'ın kulları kardeş olunuz…” buyurarak bu konuya dikkat çekmiştir. Bu sevginin bir göstergesi de kişilerin kendileri için istediklerini, başkaları için de istemeleri, kendileri için uygun görmedikleri bir davranışı da başkalarına yapmamalarıdır.

        İslam dini arkadaşlarımıza karşı iyi davranmamızı, güler yüzlü, anlayışlı ve hoşgörülü olmamızı ister. Bize karşı yapılan herhangi bir olumsuz davranış karşısında hemen öfkelenip intikam almaya kalkmamızı, dostluğumuzu bitirmemizi hoş görmez. Bunun yerine sabırlı ve hoşgörülü davranmamızı öğütler.

     Yüce dinimiz, verdiğimiz sözleri yerine getirmeyi, özü-sözü bir, güvenilir insanlar olmamızı ister. Dostluğumuzun gelişmesi de bunlara bağlıdır. Bir ihtiyaçları olduğu zaman dostlarımıza yardımcı olmayı, iyi ve güzel anlarında olduğu gibi acı ve zorluklarını da paylaşmamızı öğütler. Dinimiz, yoksullara, kimsesizlere, yolda kalmışlara, evi barkı olmayanlara da yardım etmeyi bir insanlık görevi saymıştır.

     İslam dini, insanların birbirlerinin canlarına ve mallarına karşı haksızlık yapmalarını kesinlikle yasaklar. Birbirlerine karşı kötü davranışlarda bulunmalarını, yalan söylemelerini, sahtekarlık yapmalarını, birbirlerini aldatmalarını da günah sayar. Ayrıca kendisini herkesten üstün görmek, başkalarını küçümsemek, kötü ve aşağılayıcı sözler söylemek de yasaklanmıştır. İslam dini, insanların birbirlerini üzmeden, kırmadan birbirlerinin haklarına saygılı olarak mutlu, huzurlu ve barış içinde yaşamalarını ister.

​

 

      
 

​

   

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​